Houdingscorrectie?

Er wordt ons geleerd goed rechtop te zitten en te staan; inzakken is slecht voor je rug, dus: let op je houding! Ontspan je schouders en adem door je buik. Ik ben niet zo’n fan van deze houdingscorrectie.
Ik zie veel mensen in de praktijk die elke keer weer opnieuw hun houding moeten corrigeren, omdat zodra ze er niet op letten ze toch weer inzakken, hun schouders optrekken of hoog ademen. Anderen zitten wel rechtop maar zijn verstrakt en verstijfd in die houding. Ze zijn niet ontspannen en vitaal aanwezig, wat een voelend contact met jezelf veronderstelt, maar voldoen onbewust, gespannen aan de norm, zonder echt zichzelf te zijn. Het rechtop zitten wordt niet van binnenuit gedragen, maar van buitenaf afgedwongen.

In het voelend met jezelf in contact zijn zit voor mij de essentie. Je kunt sleutelen aan je houding wat je wil, maar zo lang het een technisch, functioneel gebeuren blijft schiet het niet op. Je lichaam staat niet los van je; het drukt uit hoe jij je voelt. Je kunt onzekerheid verbergen achter een stoere houding, maar je blijft gespannen en diep van binnen nog steeds onzeker.
De weg die haptotherapie gaat is je onzekerheid erkennen, door je angst heen leren voelen, jezelf accepteren inclusief je onzekerheid. Je kunt angsten verwerken waardoor een veel diepere rust en ontspanning ontstaan. Van daaruit groeit een vitaliteit, die uiteindelijk resulteert in een meer zekere houding, van binnenuit. Het duurt dan wat langer om een goede houding op te bouwen, maar dit resultaat blijft, zonder moeite.

Vanuit een veilige emotionele basis, gelegen in het bekkengebied, richten we ons natuurlijk en vanzelfsprekend op. (zie mijn eerdere blog over de basis op 27/9/2012) Zekerheid ontstaat uit een zich veilig voelen en geaccepteerd zoals we zijn. Krijg je zo’n basis mee vanuit je jeugd, dan is een goede houding een natuurlijk gegeven. Ontbreekt die goede basis dan compenseren we dat met wilskracht en controle, waarbij we hoog in ons lijf komen te zitten. Met gespannen schouders en nek en een hoge ademhaling. Of we leren meer ontwijken, niet opvallen, en ontwikkelen een slappe, ingezakte houding.

Je kunt als je geen goede basis hebt mee gekregen deze wel voeden, uitnodigen en aanspreken. Dat is dus geen technische oefening, maar een contact maken met.
Je kunt op je handen zitten of liggen, en daardoor makkelijker gewaarworden wat je in jouw basis voelt. Is je basis stevig, gevuld, stabiel, vitaal, ontspannen, vol vertrouwen? Of voelt je basis wankel, smal, leeg, ver weg, strak? Steun jezelf met je handen en merk dat er spontaan beweging komt in wat je ervaart. Door het contact komt je gevoel in beweging en kan er wat vulling ontstaan, meer rust, meer draagkracht.

Optimaal zou dus zijn als je jezelf draagt vanuit die basis, het bekkengebied. Veel mensen steunen als ze zitten zonder leuning, bv. bij mij op de behandelbank, op hun handen. De basis draagt niet voldoende en je compenseert dat met je handen. Laat je handen eens rusten in je schoot en ga echt in het kommetje van je bekken zitten, gebruik voor en achterkant van die kom. Laat alles wat erboven zit, dus je rug, je nek, je hoofd, in die kom zakken. Het is als een blokkentorentje dat zich opstapelt. Je bekken is het grootste, dragende blok, daarboven stapelen zich je wervels, je schedel, alles in balans, met zo min mogelijk spanning en kracht.
Dat betekent dat je hoofd niet naar voren hangt, ver voor je bekken, maar boven je bekken rust op je wervelkolom. Andersom kan het ook zijn dat jij je hoofd als het ware ‘boven water houdt’, je kin hoog, los gekoppeld van de rest van je lichaam. Dan zit je te veel in de controle-stand en is het de kunst je hoofd te laten zakken, te verbinden met de rest.

Zo voelend aftasten hoe je zit veronderstelt geen beheersing maar juist overgave, loslaten, vertrouwen. Deze gevoelens horen bij een gezonde emotionele basis. Vanuit die overgave en dat vertrouwen richt je jezelf makkelijker op en kun je jezelf aan anderen laten zien. Het gaat niet om slappe ontspanning of gespannen controle, maar om een ontspannen, vitale houding. Vanuit contact met jezelf kun je betrokken zijn op de wereld, en die innerlijke houding wordt ook fysiek zichtbaar als veerkrachtig, aanwezig, levendig, warm.

Ik noem dat geen houdingscorrectie, maar mensen helpen steeds meer zichzelf te zijn. Dat voel je van binnen en dat zie je van buiten.