Dit is mijn grens

Ik worstel al langer met de maatregelen die de regering ons oplegt n.a.l.v. corona. Ik vind ze onlogisch, de berichten tegenstrijdig, en voor kritische vragen lijkt geen ruimte te zijn.
In mijn praktijk wil ik dat iedereen zich veilig voelt, dus ben ik mee gegaan met alle regels. Ik heb me niet uitgesproken over mijn zorgen, want dat is niet mijn taak als therapeut; jullie komen bij mij met je eigen zorgen, klachten en problemen, en mijn taak is om je te helpen met dat waar jij persoonlijk aandacht voor wil.
Tot nu. Dit is mijn grens.
 
Mijn verantwoordelijkheid
Ik vind namelijk dat ik als gezondheidsprofessional een verantwoordelijkheid heb. Vanuit mijn opleiding, kennis en ervaring heb ik een specifieke kijk op recente ontwikkelingen. Als haptotherapeut heb ik verstand van psychische gezondheid, en van hoe lichaam en gevoel essentiële aspecten zijn van ons menszijn. Ik weet hoe mensen steeds meer tot hun recht komen als ze denken en doen, willen en voelen in zichzelf integreren. Ik help je met name met de voel-poot in dit verhaal. Voelen en ervaren in je lichaam, wat iets met je doet, wat er in je gebeurt, wat er geuit wil worden, hoe je je verbonden voelt met jezelf en met de ander, hoe basaal die behoefte aan verbinding is, en hoe goed het doet om je in een contact gezien, gekend en bevestigd te voelen. Vanuit deze kennis en ervaring maak ik mij zorgen over recente ontwikkelingen.
 
Druk en dwang
Wat is er gaande, in Nederland en daarbuiten? Ik zie toenemende druk en dwang, op het gebied van testen en vaccinatie. Hoewel wij nog geen directe vaccinatieplicht kennen, wordt er een enorme druk uitgeoefend om je wel te laten vaccineren.
Ik sta vanuit mijn vak even stil bij wat dat betekent. Als haptotherapeut werk ik niet met het lichaam wat je hèbt, maar het lichaam wat je bènt. Niet met het geobjectiveerde lichaam waar je in kunt snijden en spuiten, wat je technisch, medisch kunt behandelen, als ware het een auto die je naar de garage brengt. Ik werk met jouw unieke lichaam, dat uitdrukt wie je bent, wat je ervaart, waarin je voelt dat je uitreikt en je opent voor het goede en fijne, of terug deinst en sluit voor dat wat niet goed voelt voor jou. Jouw lichaam waar je knuffelt en lief hebt, op staat voor je rechten, kinderen baart, kwetsbaarheid kent en ook juist kracht. Je lichaam is de plek waar je ervaart hoe jij je authentiek uit drukt, echt bent, jezelf bent.
Elke druk en dwang op medisch, functioneel behandelen van je lichaam verwijdert je van de innerlijke verbinding van jezelf met je lichaam, van het vanzelfsprekend jezelf zijn in je lichaam. Het is aan jou om, in alle vrijheid, te kiezen voor wel of niet nemen van een vaccin. Vanuit jouw eigen afweging, waarin verstand en gevoel en eerdere ervaringen hun plek hebben. Medische dwang is funest voor een psychisch gezond functioneren. Dwang om deel te nemen aan een medisch experiment (de vaccins zijn in de experimentele fase) is mijns inziens geweld.
 
Medische apartheid
En dan zijn we er nog niet. Inmiddels krijgen we ook te maken met medisch apartheid: per 25 september mogen niet- gevaccineerden niet meer vrij deelnemen aan het openbare leven; zij worden geweigerd in horeca, bij evenementen en bij kunst en cultuur. Behalve als ze net negatief getest zijn. Ook hier ontgaat de logica mij compleet aangezien gevaccineerden volgens de site van de Rijksoverheid nog steeds corona kunnen krijgen en doorgeven. Hoezo mogen zij dan wel overal komen? Het toekennen van rechten aan de ene groep en de andere groep daarvan uitsluiten op medische gronden, is bij mijn weten nooit eerder gebeurd, en vind ik verwerpelijk. Ook dreigen werkgevers mensen te ontslaan als ze zich niet laten vaccineren. Er ontstaat een splitsing tussen wel- en niet gevaccineerden.
Hoe zie ik deze ontwikkeling vanuit mijn vak? Mensen zijn contactwezens. Wij gedijen bij een veilige verbinding met anderen. Contact is een basisbehoefte. Erbij horen is een basisbehoefte. Eenzaamheid, veroordeling, uitsluiting doen pijn. Zo simpel is het. Iedereen wil respect en ruimte voor eigen keuzes, terwijl je deel blijft uitmaken van de maatschappij.
Mijn mening is: Dit moeten we niet accepteren, dit gaat echt te ver, en is schadelijk voor iedereen. De basis van de samenleving berust op vrijheid en verbondenheid, en beiden worden nu aangetast.
 
Authentiek zijn
De kern van haptotherapie is mensen begeleiden naar authentiek leven, vanuit je eigen, gevoelde en doorleefde waarheid, verbonden met de ander. Waarbij iedereen van waarde is, en vanuit eigenheid bij draagt aan de maatschappij. Authentiek leven maakt gelukkig. Het is niet altijd makkelijk. Zoals ik me nu hier uit spreek, daar kan ik kritiek op krijgen. En dat is oké. We kunnen met elkaar in gesprek, en we kunnen elkaars verschillen respecteren.
Als ik mensen wil begeleiden naar authentiek leven, dan hoort daar ook bij dat ik me zelf uit spreek als iets voor mij essentieel is. En dat is nu.
 
Tot besluit:
Het is duidelijk dat ik me flinke zorgen maak over recente ontwikkelingen in de maatschappij. De mate van dwang en onvrijheid passen mijns inziens niet in een gezonde samenleving.                                                           
Mijn conclusie is dan ook: De toegang tot mijn praktijk wordt momenteel nog niet belast door regels en uitsluiting. Mocht dat in de toekomst gevraagd worden, dan zal ik daar niet aan mee doen. Ik doe niet mee aan medische apartheid, testen voor toegang, of welke andere dwang dan ook. Bij mij ben je welkom als mens, hoe dan ook. Soms is burgerlijke ongehoorzaamheid gezond en nodig om jezelf trouw te zijn, te leven volgens wat je zelf voelt en ziet als goed en kloppend.                                                                                                                                    
Ik nodig je uit om ook zelf jouw standpunt in de recente ontwikkelingen te bepalen, te voelen wat voor jou wezenlijk en van waarde is, en te staan voor wie je bent. Als we van daaruit met elkaar in gesprek blijven, kunnen we in respect verbonden blijven, als waardevolle mensen in een samenleving.