Haptotherapie, het belang van voelen

Voelen, voelen, waarom een hele therapie baseren op voelen? Waarom is voelen zo belangrijk? 
In onze maatschappij zijn we gewend ons veelal te laten leiden door verstand en wil. We leven in een maatschappij met een hoge levensstandaard, en zijn gewend ons in te zetten, en door te zetten bij het realiseren van onze doelen. We zijn ook een nuchter volk, en gewend kritisch en zelfstandig te denken. In voelen worden we niet geschoold, voelen is iets, tsja, als het goed werkt staan we er vaak niet bewust bij stil, en als we ons langere tijd niet goed voelen, dan willen we daar zo snel mogelijk vanaf!
We proberen het weg te redeneren: 'kom op, er komen wel weer betere tijden, en hoe erg is het nou helemaal?', of: 'zo hoef je je helemaal niet te voelen, er is geen enkele reden voor, kijk eens hoe goed je het hebt!' We proberen afleiding te zoeken; we moeten nodig eens op vakantie, we duiken nog eens achter t.v. of computer of we storten ons in één of ander project dat onze aandacht helemaal opeist. Als dat allemaal niet werkt proberen we het op te lossen; we doen ademhalings- en ontspanningsoefeningen, gaan meer sporten, zoeken een andere baan/partner/huis, waarbij we ons beter hopen te voelen.

En soms werkt het, soms moeten we inderdaad anders tegen iets aan kijken of een stap zetten in ons leven. Maar wat als het niet werkt? Wat als het uitloopt op vechten tegen of vluchten voor ons gevoel, en wat als rationaliseren en oplossen ook niets brengen? 
Wie is vertrouwd met bewust gevoelens aangaan en er doorheen gaan, wetend dat juist dat rust en evenwicht kan brengen?

Een oefening die ik vaak met cliënten doe is een voeloefening die je zittend kunt doen, en die gericht is op alléén maar voelen. Dus niet ontspannen, niet een bepaald resultaat willen, je nergens tegen verzetten, je er niet mee bemoeien. Heel lastig vaak voor de meesten; we zijn zo getraind om ons best te doen, onze wil en ons verstand te gebruiken, dat we haast niet meer de ruimte kunnen geven aan alleen maar voelen. Met name niet als dat gevoel niet prettig is. Toch is het zo dat als dat lukt, als we ons gevoel niet alleen de ruimte, maar ook een tijdje a.h.w. de leiding geven in zo'n oefening, dat er dan vanzelf een evenwicht ontstaat, dat veel dieper gaat dan je zou bereiken met b.v. een ontspanningsoefening.
Je moet dan wel door allerlei onaangename gevoelens heen, zoals b.v. fysieke spanning en pijn, benauwdheid, onrust, als ook door psychische gevoelens als angst, boosheid en/of verdriet, maar als je dat allemaal toe kunt laten in je lijf, zonder verzet en bemoeienis, komt het vanzelf tot rust.

Gevoelens hebben juist de functie om het evenwicht te herstellen. Als een kind schrikt en het kan even huilen en getroost worden herstelt het beter dan wanneer het die gevoelens moet onderdrukken en b.v. 'flink' moet zijn, want daarmee bouwt het spanning op.
Volwassenen hebben in hun hele leven meerdere gevoelens niet kunnen toelaten en verwerken, en hebben in hun lijf via gespannen of juist lege plekken een opslag van onverwerkte gevoelens. Dat kan leiden tot fysieke en/of psychische klachten, zoals pijn, vermoeidheid, je nergens toe kunnen zetten, 'malen', etc. 
In de haptotherapeutische begeleiding kom je via aanraking weer in contact met de opgeslagen gevoelens. Die gevoelens alsnog toelaten, er doorheen gaan, en leren kennen hoe dat werkt geeft vertrouwen. Je gaat je niet alleen beter voelen, maar weet ook dat als het tegen zit in het leven, dat je je weg daar doorheen makkelijker zult vinden.