Spannende tijden

Besef dat oude angsten geraakt kunnen worden
Het zijn vreemde tijden met het coronavirus en alle maatregelen die zijn genomen. Het overvalt ons in ons dagelijks leven, en het raakt iedereen. In mijn praktijk zie ik hoe er bij mensen op een onbewust niveau angst is geraakt. Ze vertellen me: ‘Rationeel weet ik dat het allemaal nog wel mee valt hier, maar ik voel me toch steeds onrustig’.
 
Ik ga dan met ze kijken of er oude angstlagen zijn geraakt. Wat ik daarmee bedoel? Niemand is perfect opgevoed en groot gebracht. Bij iedereen gaat wel wat mis, bij de één meer dan bij de ander. Misschien waren je ouders niet zo van het voelen, moest je niet zeuren en gewoon door gaan. Misschien waren ze zelf angstig, en konden ze jou niet goed helpen met jouw angst. Misschien waren er angstige situaties; een ernstig zieke ouder of broer of zus, waar niet echt over werd gepraat. Wat het ook was, het betekent dat je als kind gevoelens niet alleen aan kon, en ze hebt moeten onderdrukken. Zo’n situatie als die we nu hebben, met een flinke verschuiving in ons dagelijks leven, kan onbewust refereren aan situaties van vroeger, die je toen niet hebt kunnen verwerken.
 
Wat is het gevolg?  
Mensen hebben niet in de gaten dat er iets ouds mee speelt. Ze schieten in oude overlevingspatronen, die als kind ooit hebben gewerkt. Bv. alle nieuws op de voet volgen, om maar een gevoel van controle te houden. Dat pakt niet zo goed uit: je blijft je maar bezig houden met alle mogelijke scenario’s, risico’s, waar je niet echt rustig van wordt. Bovendien ben je de hele tijd buiten jezelf bezig met houvast zoeken, ipv dat je binnen in jezelf tot rust komt.
Anderen gaan voor iedereen lopen zorgen, of zichzelf de hele tijd afleiden/bezig houden, om maar niet dieper te hoeven voelen. Ook dat geeft weer een hoop onrust in de tent.
Angst die niet wordt (h)erkend en bewust gehanteerd, geeft een verhoogd stressniveau in je lichaam, wat weer niet goed is voor je afweersysteem. En juist die hebben we harder nodig nu.
 
Om wat voor angsten gaat het eigenlijk?
Dat is per persoon verschillend; het gaat om wat jij als kind hebt mee gemaakt, zonder dat er hulp voorhanden was. Je bent nu eigenlijk bang voor iets wat je al hebt mee gemaakt, maar niet hebt kunnen verwerken. Een onbewust gevoel van: ‘oh nee, dat nooit weer!’ Het kan gaan om een gevoel van ‘te groot, ik kan het niet aan’, want heel veel waar je als kind geen hulp bij kreeg was inderdaad te groot voor je, en kon je ook niet aan, anders dan door het te onderdrukken. Het kan gaan om onmacht, er alleen voor staan, eenzaam, verlaten (het schrikbeeld van dood gaan in een kamertje alleen, door corona, want bezoek mag niet), angst voor ziekte en kwetsbaarheid, voor dood. Eigenlijk elk gevoel wat nu heftig is, terwijl jijzelf, of een naaste van je niet doodziek is, zou ik labelen als een onverwerkt gevoel uit je kindertijd.
 
Wat kun je ermee? 
Gelukkig is het niet heel ingewikkeld om oude kindangsten op te vangen, als je ze eenmaal herkent. De aanpak is dat de volwassene in jou het kinddeel op vangt. Dus jouw volwassen, uitgegroeide ik gaat zich eigenlijk als een goede ouder opstellen naar het deel van jou dat ergens in de kindertijd niet verder op kon groeien, is blijven hangen, omdat er geen hulp was, en alleen verwerken geen optie was. Hoe ziet dat eruit? Het gaat als volgt:
1. Eerst erken je het gevoel dat je hebt, àls een kindgevoel: ‘Ik merk dat het je raakt, dat je van streek bent, bang bent, je alleen voelt’ etc. Je praat innerlijk tegen het kind.
2. Vervolgens leef je je in en toon je begrip voor die gevoelens. Ze kloppen nl. perfect voor de situatie van toen. Dus: ‘Ik snap heel goed dat je je alleen voelt en niet gesteund, want zo was het toen ook. Papa en mama konden je toen niet steunen, ze wisten niet hoe dat moest. Maar je had het wel nodig. Het ging niet goed. En natuurlijk heb je daar last van. 
3. De volgende stap is dat je zegt: Ik ben er nu voor je. De situatie van toen is voorbij. Bij mij mag je bang/verdrietig/boos zijn, ik vang je op, ik steun en begrijp je, je mag nu de gevoelens toelaten die je toen hebt moeten onderdrukken. Je houdt het kind vast en troost het. Uitdaging in deze stap is dat je niet onmiddellijk de gevoelens op het nu plakt, maar ze laat waar ze horen: nl. bij de situatie van vroeger.
4. Pas nu keer je terug naar de situatie in het heden, en leg je uit aan het innerlijk kind dat je nu allerlei mogelijkheden en keuzes hebt, die je toen als kind niet had. Het heden is stukken minder naar en heftig als de situatie van een kind zonder hulp.
 
Wat is het effect?
Als je alle stappen goed hebt doorlopen merk je dat er rust in je lijf ontstaat. Rust, ruimte, ontspanning, meer vertrouwen. Als je je kindangsten op hebt gevangen, kun je makkelijker als volwassene je mogelijkheden in het nu zien, en daar constructief mee om gaan. Dat wat er in de buitenwereld aan gedoe is heeft minder impact, omdat je innerlijk beter in balans bent, en meer draagkracht ervaart. Ook je afweersysteem functioneert nu beter, omdat het minder of niet meer gehinderd wordt door stress. Het is mogelijk dat je dit een tijdje regelmatig herhaalt; afstemmen op je kindangsten, zodra je merkt dat ze opspelen. En elke keer opvangen, inleven, verwerken en gerust stellen.
 
Hulp mogelijk
Heb je veel mee gemaakt als kind, of is het concept te nieuw en onbekend voor je, dan kan dit proces in je eentje te lastig zijn. Schroom dan niet om contact op te nemen. Samen is zo veel makkelijker. Eventueel kan ik je over de telefoon begeleiden. Als jij mij vertelt wat er in je om gaat, leid ik je door het proces heen. Laat een berichtje achter op [email protected] of bel 023 5253102 en ik neem snel contact met je op.   
Natuurlijk kan ik als haptotherapeut ook op andere manieren met angst werken, bv. door het aanspreken van je basis in het bekkengebied. We vinden samen de goede ingang voor jou.