Waarom huilen niet zwak is

Heb je gisteren de finale gezien van MasterChef New Zealand? Ik kijk in dit soort programma’s  vooral naar hoe de deelnemers met de stress van een wedstrijd omgaan. Zo’n wedstrijd waar veel op het spel staat; de deelnemers volgen hun hartenwens en hopen hun leven daarmee totaal te veranderen. Hoe gaan ze om met hun gevoelens, hoe staan ze in het leven? Mooi om te volgen. En interessant; wat werkt? Wat helpt bij het verwezenlijken van je wensen, als je echt vanuit je hart iets heel graag wil? Zo zag ik  bij ‘So you think you can dance’ regelmatig deelnemers afvallen die zich te zelfverzekerd, arrogant opstelden. Ze liepen allemaal tegen de lamp. Wat werkt dan wel, wat is een winnende instelling? 

Deze finale van MasterChef werd gewonnen door de 24 jarige Nadia Lim. Toen ze bij de laatste drie behoorde zagen de andere twee deelnemers niet haar maar elkaar als hun grootste concurrent. Jax en Stu waren emotioneel stabiele deelnemers die heel goede resultaten hadden behaald. Nadia leek instabieler; ze huilde vaak, leek sneller van slag. Na het winnen van Master Chef zei één van de (mannelijke) juryleden tegen haar; ‘je hebt vaak gehuild, maar ik denk dat je van binnen net zo sterk bent als ik’. Impliciet zei hij hiermee dat huilen zwak is.
Is dit een erfenis van onze mannelijke, westerse cultuur, die beheersing en controle als krachtig ziet, en emoties uiten als zwak? 

Het blijkt dat Nadia al op haar twaalfde jaar wist dat ze met eten wilde gaan werken. Op haar 19e wist ze dat ze een kookprogramma wilde hebben en een kookboek schrijven. Ze werd diëtiste en deed mee aan MasterChef.
In het programma liet ze een eigenzinnigheid zien, waarbij ze soms tegen de adviezen van de juryleden in ging. Ook bij de laatste uitdaging in de finale koos ze ervoor om haar macarontoren goed in te smeren (de laag waarop de macarons bevestigd moesten worden), terwijl één van de juryleden haar met klem adviseerde om te starten met het bevestigen van de macarons op de toren. De toren van Jax, die eerder gestart was met het bevestigen van de macarons, stortte vlak nadat hij klaar was in. Die van Nadia was nét op tijd klaar, was prachtig en bleef intact.

Nadia zegt zelf: ‘Ik heb in MasterChef geleerd mijn instincten te vertrouwen’. Ze volgde haar eigen gevoelsimpulsen en won MasterChef!
Nadia was ook heel creatief, je zag haar regelmatig in het programma tijdens een opdracht weer nieuwe ideeën krijgen, die ze vaak onder tijdsdruk net op tijd kon realiseren. Die druk leidde dan wel tot emoties, maar Nadia liet zich niet weerhouden om haar ideeën en wensen te realiseren.

Mijn indrukken zijn: dat gevoeligheid een link lijkt te hebben met inspiratie en visie.  Dat emoties geen zwakheid zijn maar een uiting van openheid en betrokkenheid, en dus geraakt kunnen worden. Dat open staan voor je gevoelens kan leiden tot authentiek, oprecht, origineel en wezenlijk in het leven staan.
En dat die houding (naast een gezonde dosis talent en doorzettingsvermogen) een recept lijkt voor geluk en succes!
Laat haptotherapie je nu net helpen je authenticiteit en gevoeligheid te ontwikkelen…

---